donderdag, ik weet niet wat ik met de dag heb. Maar het is nooit echt mijn favoriete dag in de week geweest. Toch deed ik vandaag wat fijns. 

Toen ik nog niet nadacht tijdens het fotograferen.

nog even volhouden

In het wilde weg typen.

Mooier maken, we kennen het allemaal, photoshop we zien tegenwoordig genoeg fotograferen die dit medium gebruiken om foto’s mooier te maken. Helaas kom je overal steeds meer foto’s tegen die naar mijn zeggen iets te lang bewerkt zijn. Ik begrijp heel erg goed dat je foto’s wil verbeteren, voor een opdracht bijvoorbeeld maar in de kunst slaan ze vaak de plank mis. De essentie van fotografie veranderd door photoshop en alle leuke tructjes die je er mee kan. Ik ken gelukkig ook veel mensen die waarbij bewerkingen bij hun werk hoort en het hun werk omhoog haalt. Helaas leven we tegenwoordig ook een wereld waarbij iedereen graag steeds meer wil en dat gaat nou juist iets te ver. Heel toevallig was ik laatst bij een presentie van een reclame fotograaf die veel auto’s moet fotograferen. Hij liet ons zien hoe dit in zijn werk ging. Welke onderdelen van een landschap ze waarvoor gebruikte. Een erg mooie actie foto kregen te zien. Waarbij je denkt „Wo, die man heeft echt geluk gehad met dit shot” Maar waarbij achteraf blijkt dat het beeld niet uit 1 foto gestat maar uit misschien wel 10 losse in elkaar geplakte foto’s. Ik werd er zelf een beetje verdrietig van, als je namelijk zo om je heen kijkt loop je steeds vaker tegen het feit aan dat alles nep is of dat je mega voor de gek wordt gehouden. Zoals bijvoorbeeld met wat we eten en wat voor een ophef daar al niet over ontstaan is. Modellen in magazines die dunner worden gemaakt omdat we dat mooier vinden. Zo kan ik meer op noemen. Het brak mij op dat ik naar een foto aan het kijken was en dacht, „goed gedaan” terwijl alles nep was. het was voor mij de bevestiging van een gevoel dat ik al langer had en het werd ook nog even hard in mijn gezicht gewreven. Ik kan hier erg lang over praten, maar deze fotograaf is voor mij geen echte fotograaf, de essentie is totaal weg. Het gaf me wel een gevoel, een gevoel van afschuw. Afschuw naar een vak waar ik al mijn bloes zweet en tranen in stop om iets neer te zetten terwijl iemand anders met een bulldozer over mijn waardevolle kleine niet geknipte foto rijd. Schoonheid. een strijd tussen twee kanten en een mentaliteit van: wat we niet hebben kunnen we maken. Cup F borsten, wittere tanden. Noem het maar op. Ik vraag me af of er mensen die hier nog gelukkig van worden. Neppe schoonheid.